De reis naar Krabi

Afgelopen dinsdag zijn wij om 4:30 opgestaan om vervolgens te taxi te nemen naar het vliegveld. Ondertussen nog even bij de 7eleven langsgegaan om koffie en tostiritueel in stand te houden. Toen ik bij de Guesthouse aankwam stond de taxi al te wachten, dus moesten we toch nog haasten. We kregen van de receptionist nog water en bananen mee voor onderweg. Binnen een kwartier waren we op het vliegveld. Inchecken en op naar Bangkok. Aangekomen in Bangkok moesten we de shuttlebus nemen naar het Don Muang vliegveld. Normaal gesproken doen deze er een uur over ,echter nu een 1:30 uur door de file. We begonnen hem te knijpen want we zaten om 10:20 nog in de bus en onze vlucht zou om 11:05 vertrekken.

Op het vliegveld aangekomen hebben we zeker 2 km rennend afgelegd inclusief trap op en trap af. Dit valt niet mee als je lichaam nog in stand slaap en relaxed staat. Hijgend stonden we bij de gate maar we waren op tijd :-) Op naar Krabi, waar we vanuit hier tripjes naar exotische eilanden zouden maken. Toen we op Krabi waren geland en uit het raam keken regende en waaide het keihard en toen we na euen uur bij de Guesthouse aankwamen kregen we te horen dat dit nog wel een tijdje zou aanhouden.
We baalden er best van maar besloten om er het beste van te maken en hebben we een kajaktour geboekt voor de volgende dag.

Ons verblijf was best wel even wennen want na bijna 2 weken genieten van een kamer voor ons alleen, lagen we nu op een kamer met 6 anderen. We dachten in eerste instantie dat dit wel mee zou vallen omdat het alleen om het slapen ging maar wat hebben we ons vergist.... Zonder teveel in details te treden waren er diverse irritaties wat het slapen bemoeilijkte en soms onmogelijk maakte dit deed ons tot de conclusie komen, een ervaring rijker maar dit nooit meer!

De volgende morgen zijn we wezen kajakken. Het weer was prachtig. Echt ingelovelijke ervaring, alleen al om met z,n tweeën in zo,n kajak te zitten. We zijn onder grotten doorgevaren, hebben zwarte krabben en een enorm leguaanachtig dier op een meter afstand gezien. Deze ervaring valt niet woorden te vatten qua
indrukwekkenheid. De foto's dekken de lading ook niet maar geven wellicht een impressie. Het zwemmen in de jungle tijdens het plotseling opkomen van een stortbui was eveneens onvergetelijk. Yvonne kon het niet laten om de Tarzan uit te hangen door aan stok aan een touw van een rots met een zwier het water in te plonzen.

Erg voldaan kwamen we weer in de hostel. Hier waren de personeelsleden inmiddels druk doende met de voorbereidingingen van Loy Katrong. We besloten spontaan aan te schuiven en mee te doen met het maken van de Katrongs: een soort van lampionachtige scheepjes van bananenbladeren met bloemen, wierook en een kaarsje er in , om de watergeuzen gunstig te stellen en dingen waar je zonder kan, achter je te laten. Dit gefreubel bleek Yvonne makkelijke af te gaan dan Marja. Marja bleef er maar wat in omklooien, en besloot daarom toch maar een door een ervaren Thai op dit gebied gefabriceerde Katrong verder op te leuken. Yvonne maakte die van haar dus van A-Z helemaal zelf. Iedereen blij. Vervolgens met zijn allen richting de rivier om het ding te water te laten. Dit had nog wel wat voeten in aarde, maar is gelukt.

De volgende dag vertrokken we vol goede moed en vol vérwachting met de boot naar Ko Phi Phi. Ondanks dat het er allemaal erg mooi uitzag, was de sfeer ver te zoeken. Het deed ons denken aan Blanes of Benidorm. Geen succes.

Onze tocht op vrijdag naar Railey Beach maakte de anticlimAx van gisteren meer dan goed. De boottocht met een longtailboat er naar toe was alleen al fantastisch. Deze boten vertrekken volgens het principe: boot vol, boot vertrekt, boot nog niet vol, boot blijft liggen. Op Railey beach hangt een heel gemoedelijke sfeer. Het is een prachtige baai met enorme kliffen en rotsen. Er wordt hier ook veel geklommen. Dit was prachtig te aanschouwen vanaf het strand en vanuit het water. We hebben daar heerlijk gezwommen. Omdat we aan het eind van de middag onze vlucht naar BAngkok wilden halen, besloten we om op tijd naar de boot te lopen. Immers wisten we niet hoe lang het zou duren voordat hij vol genoeg was om te vértrekken. Onderweg genoten we nog even van wat apen in een boom. Tijdens het wachten bij de boot, betrok uit het niets de lucht en begon het enorm hard te waaien. Net op dat moment waren er genoeg mensen om de boot te laten vértrekken. Ondanks de opmerkinging van de bootsman dat het nu toch wel wat te gevaarlijk was om uit te varen,rende iedereen door de inmiddels ongekende hoosbui naar de boot en klom aan boord. Het was niet normaal hoe donker en guur het ineens was. Compleet doorweekt zaten we in het bootje. Marja was in de veronderstelling dat we zouden wachten tot het weer wat getemperd was, alvorens we zouden vertrekken. Yvonne had uit voorzorg maar alvast een zwemvest aangetrokken. De andere passagiers volgden haar voorbeeld. Marja was enorm onaangenaam verrast toen de boot toch ineens bleek te zijn uitgevaren en zag haar vakantie letterlijk in het water vallen. Na een paar minuten trok de lucht gelukkig al weer open en ging de wind liggen. Eind goed, al goed en we bereikten levend en wel de overkant. Na een meer dan welkome douche en droge kleren zaten we een half uur later alweer vrolijk 'everybody was Kong Fu fighting' zingend met de taxichauffeur onderweg naar het vliegveld.

Aangekomen in Bangkok namen we een nieuw soort bus naar Khao SAN Road. Yvonne wist probleemloos en in 1 kee de route van de bus naar het Guesthouse. Dit is in haar eigen woorden zeer bijzonder te noemen, omdat ze dikwijls zelfs verdwaalt in een parkeergarage. Al voor dat we onze Guesthouse hadden bereikt, kwamen we Johnny, een vriend van Marja uit Groningen, tegen. Met hem en nog een vriend van hem dronken we wAten gaan we de komende dagen Bangkok nog even wat verder onder de loep nemen.

Bovenstaand epistel kunnen jullie daarom als onze laatste blog beschouwen. We vermaken ons hier nog wel een een poosje in Bangkok, tot we weer het vliegtuig naar Amsterdam zullen nemen. Tot slot nog even onze beknopte ervaringen, afzonderlijk van elkaar, en zonder elkaars medeweten opgepend:

Marja:
- had wel verwacht dat het een succes zou worden om met Yvonne op vakantie te gaan. Dat het tot dusver zo flitsend zou verlopen en er hele,aal geen onenigheid zou ontstaan, had zij, gelet op het beide nou iet bepaald hebben van een heel makkelijk karakter, niet durven dromen.
- is zeer positief verrast door alle facetten van Thailand: de natuur, de mensen, het eten, het gemak waarmee zaken hier gaan, de verdraagzaamheid en de vriendelijkheid.
- is dankbaar voor alle ervaringen en daarnaast voor het gegeven dat zij zich niet belemmerd heeft gevoeld door ongein als kwalen, klachten, ziektes, angsten, heimwee en dat soort ongein.
- heeft, vooral dankzij het avontuur van afgelopen vrijdag, haar bootfobie overwonnen.
-kijkt, ondanks dat het er nog uit helemaal op zit, terug op een fantastische reis. Omgevlogen.

Yvonne:
Op vakantie met een vriendin dat vond ik eerlijk gezegd best spannend, want dat was lang geleden. Je kunt elkaar dan heel leuk vinden maar hoe gaat het als je drie weken dag en nacht bij elkaar bent en samen dingen moet ondernemen, oplossen en ervaren?
Voor mij was deze reis met Marja onvergetelijk en nog mooier dan ik van te voren had bedacht. Het is een reis geworden waarin ik soms diep onder de indruk was en niet alleen van onze belevenissen maar ook hoe wij met elkaar onder weg waren. Er was ruimte overleg en je eigen invulling. Er was steun van elkaar als we het even niet wisten. Ook was er begrip als de ander even niet zoveel over had.Ik heb bovendien in tijden niet zo gelachen. Ik weet natuurlijk niet wat Marja heeft geschreven en misschien staat er wel in dat dat ze straks mee kan doen in een aflevering ,Hoe hels was mijn vakantie